Το Sinners δεν είναι η ταινία που περιμένεις όλη τη χρονιά. Είμαι μάλιστα πεπεισμένος ότι οι περισσότεροι την πήραν είδηση αφότου βγήκε. Στόμα με στόμα, post με post, οι διθύραμβοι έκαναν την εμφάνισή τους λίγο καιρό πριν και σίγουρα έπαιξαν τον ρόλο τους. Παγκοσμίως η ταινία έχει ένα πολύ επιτυχημένο box office, κάτι που δεν συμβαίνει ιδιαίτερα στην χώρα μας, όπου το A Minecraft Movie φαίνεται να καταναλώνει όλη την «εισπρακτική πίτα».
Το όνομα του Ryan Coogler δεν είναι πολύ γνωστό από μόνο του στο ελληνικό κοινό. Και λέω «από μόνο του», καθώς αν τον αναφέρεις ως τον σκηνοθέτη των Black Panther και Creed, τότε οι περισσότεροι θα αναφωνήσουν ότι έχουν δει ταινία του. Επομένως ο συνδυασμός μη δημοφιλών (για την Ελλάδα πάντα) ονομάτων και τους είδους του τρόμου κάνει μη θελκτική την ταινία στο ελληνικό κοινό. Και για να μιλάμε με αριθμούς, σε δύο εβδομάδες το Sinners έχει κόψει μόλις 15.000 εισιτήρια, όταν το sequel του Λογιστή με τον Ben Affleck έκοψε 20.000 σε μία εβδομάδα.
H δεύτερη ταινία στη φιλμογραφία του Ryan Coogler που δεν είναι sequel ή franchise (η πρώτη ήταν το Fruitvale Station, aka η πρώτη του ταινία) είναι ένα μείγμα από genres. Ένα δραματικό θρίλερ εποχής με μπόλικη δράση, κωμικές πινελιές και άπλετο τρόμο, που συνοδεύεται από εκπληκτικά μουσικά κομμάτια.
Σε ένα χωριό έξω από το Μισισίπι το 1932 τα σκληρά δίδυμα αδέρφια, Smoke (Michael B. Jordan) και Stack (Michael B. Jordan), έχουν επιστρέψει από το Σικάγο, από όπου έχουν βγάλει αρκετά χρήματα για να αγοράσουν έναν μύλο, τον οποίο θέλουν να μετατρέψουν σε μπλουζ μπαρ. Με τον Miles Caton να πρωταγωνιστεί ως τον «άβγαλτο» ξάδερφό τους που αγαπά την κιθάρα και το τραγούδι αλλά δεν μπορεί να μείνει πίσω σε σκληρότητα, η ταινία περιπλέκεται με παραφυσικά στοιχεία, τα οποία τονίζονται από το εξαιρετικό μοντάζ του Michael P. Shawver (Black Panther, Creed) και φυσικά από τη μουσική του Ludwig Göransson.
Το πρώτο μισό της ταινίας είναι ένα καθαρό period piece, που δίνει έμφαση στο να χτίσει τον κόσμο και τους χαρακτήρες. Ο ρεαλισμός είναι τρομερός, λες και ο Coogler προσπαθεί να σου δείξει μία βιογραφία εποχής. Και είναι αυτό που σε ξεγελάει -και αν είσαι ανυποψίαστος σε σοκάρει- όταν πλησιάζει η μέση της ταινίας. Σε αυτή την «καθήλωση» βοηθάνε φυσικά και οι εξαιρετικές ερμηνείες του συνόλου του καστ, ειδικά των Michael B. Jordan και Delroy Lindo.
Το Sinners χρησιμοποίει το στοιχείο του τρόμου τόσο καλά που εμπλουτίζει παρά σκεπάζει όλα τα υπόλοιπα που θέλει να πει. Και είναι πράγματι το γεγονός ότι δεν περιμένεις να δεις κάτι τόσο καλό, που δεν μοιάζει παράλογο να πούμε από τώρα ότι πρόκειται για μια από τις ταινίες της χρονιάς.
