Η καθημερινή, χωρίς εκπλήξεις, ρουτίνα του Shaun διακόπτεται αφενός από έναν χωρισμό, αφετέρου από μία επιδημία που μετατρέπει τους γύρω του σε ζόμπι. Στην προσπάθειά του να σώσει τους αγαπημένους του (και μη), βλέπει την ευκαιρία να αποδείξει την αξία του και να τα ξαναβρεί με τη σύντροφό του. Η πρώτη ταινία του Cornetto trilogy γιόρτασε πριν μερικές μέρες τα 20 χρόνια της αλλά δεν σταματά να ξαφνιάζει με τη φρεσκάδα της. Η ευρηματικότητα του Edgar Wright, ο χαρακτηριστικός τρόπος με τον οποίο παίζει με το κάθε κάδρο του και οι γρήγοροι και έξυπνοι διάλογοι κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον είτε πρόκειται για την πρώτη είτε για την 58η θέαση, αφού πάντα θα υπάρχει ένα νέο στοιχείο το οποίο είχε καταφέρει να διαφύγει της προσοχής. Πέρα από τον φόρο τιμής που αποτίει στο Dawn of the Dead του George Romero, η ταινία καταπιάνεται με τον δικό της χιουμοριστικό αλλά αληθινό τρόπο με τις ανθρώπινες σχέσεις, τη φιλία και την εξέλιξη-ή την έλλειψη αυτής- στη ζωή ενός ανθρώπου. Ο τρόπος με τον οποίο αυτά δένουν με ένα zombie apocalypse δίνει την απαραίτητη νότα σουρεαλισμού σε μια ταινία που αφορά την καθημερινή επιβίωση ενός ανθρώπου που αρνείται να βγει από το comfort zone του. Αν αντέχετε λίγο splatter και σας αρέσει η ρυθμική αφήγηση μιας κατά βάση οπτικής κωμωδίας τότε αξίζει να δείτε -και ίσως να ξαναδείτε- το Shaun of the Dead.