The Mastermind – Φεστιβαλικές Κριτικές #3

2 Νοεμβρίου, 2025

Μπορείς να το δεις:

Είδος: Crime, Δράμα

Σκηνοθεσία: Κέλι Ράικαρντ

Ηθοποιοί: Josh O’Connor, Alana Haim, John Magaro, Gaby Hoffmann, Eli Gelb, Hope Davis, Bill Camp, Sterling Thompson, Jasper Thompson, Cole Doman, Javion Allen

Διάρκεια: 110′

Χώρα: Ηνωμένο Βασίλειο

Καταλληλότητα: Κ-12

Με φόντο ένα ήσυχο προάστιο της Μασαχουσέτης το 1970, μια παραδοσιακή ταινία ληστείας μετατρέπεται σε μια εύστοχη μελέτη της φιλοδοξίας, της αποτυχίας και των ηθικών ρωγμών που κρύβει το αμερικανικό όνειρο. Ο Τζος Ο’Κόνορ ερμηνεύει συναρπαστικά τον Τζέιμς Μπλέιν Μούνεϊ, έναν άνεργο ξυλουργό από μια αξιοσέβαστη οικογένεια, το ανήσυχο πνεύμα του οποίου τον οδηγεί σε μια απερίσκεπτη απόφαση. Συγκεντρώνει μια ετερόκλητη ομάδα, για να κλέψουν τους πολύτιμους πίνακες του Άρθουρ Ντόουβ από το μουσείο μιας μικρής πόλης. Όμως το σχέδιο, που υποτίθεται ότι θα ήταν απλό και χωρίς θύματα, καταλήγει σε χάος. Με την σκηνοθετική ακρίβεια και την ενσυναίσθηση που τη χαρακτηρίζουν, η Κέλι Ράικαρντ μετατρέπει τους μηχανισμούς μιας απλής αστυνομικής ιστορίας, σε μια στοχαστική αναφορά πάνω στα ζητήματα της κοινωνικής τάξης, της αρρενωπότητας και της γοητείας του κινδύνου. Η ταινία δεν εκτυλίσσεται ως μια ιστορία θριάμβου ή τραγωδίας, αλλά ως μια ήσυχη αναμέτρηση με τις επιλογές που καθορίζουν μια ζωή.

The Mastermind – Φεστιβαλικές Κριτικές #3

Το The Mastermind αρχίζει με υπόσχεση: κινούμαστε στη Μασαχουσέτη της δεκαετίας του ’70, με τον Josh O’Connor στο ρόλο του JB Mooney, ενός απογοητευμένου ανθρώπου που αποφασίζει να κάνει ένα «μεγάλο κόλπο», να κλέψει τέσσερις πίνακες τέχνης. Η σκηνοθέτις Kelly Reichardt επιχειρεί να αναδομήσει το είδος, αλλά χωρίς τις κλασικές εντάσεις και τις εκρήξεις του είδους. Αντί για δράση, έχουμε υπόγεια μελαγχολία και στοχασμό.

Ωστόσο, η όλη προσπάθεια χάνει τον στόχο της. Το πρόβλημα δεν είναι πως η ταινία δεν έχει τα «καλά» στοιχεία. Η φωτογραφία, η ατμόσφαιρα, η εμφάνιση μιας εποχής, όλα αυτά υπάρχουν. Μένει όμως να αισθανθείς «γιατί» βλέπεις αυτή την κλοπή, «γιατί» να νοιάζεσαι για τον JB. Οι επιλογές που κάνει δεν γίνονται ποτέ εντελώς κατανοητές, η εξέλιξη είναι αργή έως στάσιμη, και το τελικό αποτέλεσμα αφήνει την αίσθηση πως κάτι έλειπε, είτε μεγαλύτερο συναισθηματικό βάρος, είτε πιο δυνατός λόγος ύπαρξης.

Συνολικά, το The Mastermind είναι μια ταινία που βλέπεται οπτικά, αν προτιμάς πιο «ήσυχο» σινεμά. Αλλά δυστυχώς για ‘μένα δεν ανταποκρίνεται ποτέ στις προσδοκίες που έθεσε και είναι μία ταινία που γρήγορα θα ξεχάσω.