Ένα από τα πιο ηχηρά ονόματα προβολών στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ήταν το Hamnet της Κλόι Ζάο. Βασισμένο στη μυθιστορηματική προσέγγιση του βιβλίου της Maggie O’Farrell, η ταινία φωτίζει τη σχέση ανάμεσα στον William Shakespeare, τη γυναίκα του, Agnes, και την οικογένειά τους, καθώς και την τραγωδία που οδήγησε στη συγγραφή του διαχρονικού Άμλετ.

Η Jessie Buckley είναι συγκλονιστική ως Agnes, φέρνοντας στην επιφάνεια την αγωνία, τον φόβο και τη θλίψη χωρίς να παρασύρεται σε υπερδραματισμό. Ο Paul Mescal, στον ρόλο του Shakespeare, αποδίδει έναν άνδρα που δεν είναι άγιος. Αγαπά, αλλά αποτυγχάνει, προσπαθεί, αλλά δεν είναι αρκετό. Η σχέση τους διατρέχει τα χρόνια μέσα από κύματα αγάπης, αποξένωσης και συμφιλίωσης και η χημεία τους είναι από τις πιο δυνατές που έχουμε δει φέτος στη μεγάλη οθόνη.

Η αισθητική της Ζάο αποτελεί έναν ακόμη λόγο που το Hamnet μένει στη μνήμη. Με τη φωτογραφία του Łukasz Żal και τη μουσική επένδυση του Max Richter, η ταινία μάς μεταφέρει με δεξιοτεχνία στην επαρχιακή Αγγλία του 16ου αιώνα. Η φύση λειτουργεί σαν αντανάκλαση του εσωτερικού πόνου, ενώ ο ρυθμός – αρκετά βραδυφλεγής – επιτρέπει στο συναίσθημα να ωριμάσει μέσα στον θεατή. 

Ίσως εκεί να βρίσκεται και το μοναδικό του «ψεγάδι»: το Hamnet είναι βυθισμένο τόσο μέσα στο δράμα του, που σε ορισμένες στιγμές μπορεί να μοιάζει δύσβατο για το ευρύ κοινό. Ωστόσο, πρόκειται για μια φανταστική επιστροφή της Ζάο στο προσωπικό, εσωτερικό σινεμά, μια αληθινά ανθρώπινη ταινία, μετά την ομολογουμένως άχαρη παρένθεση του Eternals. Με ερμηνείες σπάνιας έντασης και κινηματογράφηση που μαγεύει, το Hamnet είναι σίγουρα μία από τις ταινίες που θα μας απασχολήσουν έντονα στη φετινή σεζόν των βραβεύσεων.