Αρχικά, πιστεύω πως το πρώτο σοκ έρχεται όταν μαθαίνεις ότι πρόκειται για μία σειρά βασισμένη στα αληθινά βιώματα του δημιουργού της, Richard Gadd.
Από εκεί και πέρα, όλα τα υπόλοιπα σοκ έρχονται βλέποντας τη σειρά. Δεν είναι συνηθισμένη, δεν είναι κλισέ, δεν είναι σε καμία περίπτωση αδιάφορη, δεν είναι και τέλεια αλλά ευτυχώς δεν είναι «άλλη μια σειρά στο Netflix». Αν αποφασίσετε να την παρακολουθήσετε, ετοιμαστείτε για έντονο ταρακούνημα.
Η ιστορία ακολουθεί τον φιλόδοξο stand-up κωμικό, Ντόνι Νταν (Richard Gadd), που προσπαθεί να αναγνωριστεί μέσω διαγωνισμών κωμωδίας και ταυτόχρονα δουλεύει ως μπάρμαν σε μία pub. Η καθημερινότητα του φαίνεται να είναι ήσυχη και απλή, μέχρι τη στιγμή που μπαίνει στη ζωή του η Μάρθα (Jessica Gunning) και φέρνει ίσως τη μεγαλύτερη αναταραχή που έχει βιώσει. Ο Ντόνι λοιπόν, τη λυπάται και της προσφέρει δωρεάν ένα τσάι. Ο ενθουσιασμός της μετατρέπεται σε αυτό που κάθε φυσιολογικός άνθρωπος θα έκανε: stalking! Η Μάρθα πηγαίνει κάθε μέρα στο μαγαζί που δουλεύει, τον κοιτάει και λιώνει, του στέλνει ανορθόγραφα mail και γενικά δεν τον αφήνει σε ησυχία. Μην ανησυχείτε, δεν κάνω κανένα spoiler, όλα αυτά είναι τα πρώτα 10’ μιας σειράς 7 επεισοδίων. Θα έλεγα «φανταστείτε τι γίνεται στη συνέχεια» αλλά δεν μπορείτε, πιστέψτε με.
Ξεκινά σαν μαύρη κωμωδία αλλά εξελίσσεται σε ένα σπαρακτικό δράμα που θα σκέφτεστε για καιρό. Η σειρά δεν διαλέγει πλευρές, δεν μας λέει ποτέ ότι αυτό είναι το σωστό και αυτό το λάθος ή ότι έτσι πρέπει να νιώθεις σε μια αντίστοιχη περίσταση. Πολλές φορές θα νευριάσεις ή θα απογοητευτείς από τον Ντον και τη Μάρθα αλλά πολλές φορές, επίσης, θα γελάσεις και θα τους λυπηθείς ή θα κλάψεις για αυτούς, γιατί πολύ απλά αυτό είναι το “Baby Reindeer”. Ένα έργο που εμβαθύνει τόσο στο ψυχολογικό κομμάτι δύο τραυματισμένων ψυχών, ακόμα και σε κομμάτια που όλοι ντρεπόμαστε να αγγίξουμε μέσα μας, και δεν απολογείται για αυτά που παρουσιάζει.
Όσον αφορά την υποκριτική, ο Richard Gadd είναι όντως εντυπωσιακός στο ρόλο του πρωταγωνιστή, όμως δεν νομίζω πως μπορεί να συγκριθεί με την άριστη ερμηνεία της Jessica Gunning. Τη σκηνοθεσία αναλαμβάνουν οι Weronika Tofilska και Josephine Bornebusch, κάνοντας πολύ αξιόλογη δουλειά παρόλο που είναι σχετικά νέες στο επάγγελμα (με την Bornebusch να έχει λίγη παραπάνω εμπειρία).
Πιστεύω πως όλα αυτά την μετατρέπουν σε αυτή την ιδιαίτερα ωμή, ασταμάτητη και σαγηνευτική σειρά που είναι. Δεν θα το κρύψω, υπήρχαν φορές που απόρησα, αηδίασα, ένιωσα άβολα, εξεπλάγην δυσάρεστα, και με έκανε να αναλογιστώ δικές μου εμμονές και τραύματα. Όμως νομίζω ότι έπρεπε να γίνει έτσι. Έπρεπε να τα νιώσω όλα αυτα ως στάδια μιας διαδικασίας λύτρωσης. Και, ναι, μπραβο κύριε Gadd! Σε τελική ανάλυση, φαίνεται να αντικατοπτρίζει πόσο περίπλοκα όντα είμαστε, πόσο μπερδεμένοι και ανασφαλείς συχνά νιώθουμε και πόσο πολύ χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει μέσα μας. Για αυτό, λοιπόν, προσδεθείτε και υποδεχτείτε τον Ντόνι Νταν για ένα αξέχαστο stand-up show!
