To 1990 ο Martin Scorsese, μαζί με αρκετούς από τους πιο γνωστούς δημιουργούς των τελευταίων δεκαετιών, ίδρυσε το The Film Foundation, μια μη κυβερνητική οργάνωση που έχει ως στόχο την αποκατάσταση και την προστασία του παγκόσμιου κινηματογράφου. Μέχρι σήμερα, εξαιτίας της δράσης του ιδρύματος έχουν διασωθεί και αποκατασταθεί περισσότερες από 1000 ταινίες, ενώ μέσα από το World Cinema Project, 65 από αυτές τις «χαμένες» ταινίες έχουν προβληθεί στο κοινό ανά τον κόσμο σε ειδικά αφιερώματα, φεστιβάλ και πλατφόρμες. Ταυτόχρονα, το ίδρυμα διαθέτει δωρεάν πρόγραμμα σπουδών και διδάσκει σε πάνω από 10 εκατομμύρια νέους την ιστορία του κινηματογράφου και τη σημασία της διαδικασίας της συντήρησης ταινίων.
Όλα αυτά ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1980, όταν ο Scorsese προσπαθούσε να ενημερώσει βιομηχανία και κοινό για την επιτακτικότητα της συντήρησης των ταινιών. Ειδικά για παλαιότερες ταινίες αυτό ήταν αναγκαίο, καθώς οι μπομπίνες αντιμετώπιζαν προβλήματα, όπως το ότι ήταν εύφλεκτες και ήταν πιο επιρρεπείς σε φθορές. Έτσι το 1990 ο Scorsese μάζεψε ένα ωραίο παρεόνι με ανθρώπους του χώρου, με τους Woody Allen, Robert Altman, Francis Ford Coppola, Clint Eastwood, Stanley Kubrick, George Lucas, Sydney Pollack, Robert Redford και Steven Spielberg, να αποτελούν την πρώτη διοικητική επιτροπή του ιδρύματος. Έκτοτε έχουν προστεθεί και άλλοι, όπως οι Paul Thomas Anderson, Wes Anderson, Peter Jackson, Ang Lee, Alexander Payne και Christopher Nolan.
Εδώ μπορείτε να δείτε πώς μοιάζει ταινία πριν και πώς μετά τη συντήρησή της.
Bonus tip: στην πλατφόρμα του Cinobo βρίσκουμε 4 ιδιαίτερες επιλογές της συλλογής αυτής με βαθιά πολιτισμική και κινηματογραφική σημασία, πρώτη φορά διαθέσιμες στο ελληνικό κοινό.
Pixote (1980)
Ένα δεκάχρονο αγόρι καταφέρνει να δραπετεύσει από το αναμορφωτήριο και ζει στους δρόμους του Sao Paulo μπλεγμένο στο έγκλημα, τα ναρκωτικά και τη βία. Η ταινία του Hector Babenco αποτυπώνει τη μάχη για την επιβίωση στη Βραζιλία των 80s, ενώ ο πρωταγωνιστής της, Fernando Ramos da Silva, ήταν ο ίδιος αναμειγμένος με το έγκλημα, τόσο πριν όσο και μετά το πέρας της ταινίας. Σκοτώθηκε το 1987 από αστυνομικά πυρά και η ιστορία του αποτέλεσε έμπνευση για την ταινία Who killed Pixote?.
The Color of Pomegranates (1969)
Το πνευματικό και καλλιτεχνικό ταξίδι του Sayat – Nova και οι εσωτερικές συγκρούσεις που αντιμετώπισε με φόντο κοινωνικο-ιστορικό πλαίσιο της Αρμενίας του 18ου αιώνα. Ο Sergei Parajanov αφηγείται τα σημαντικά γεγονότα της ζωής του Αρμένιου ποιητή μέσα από την ποίησή του, ενώ επιμελείται ο ίδιος κάθε πτυχή αυτής της ταινίας, από το σενάριο μέχρι τα κοστούμια και τα σκηνικά.
Black Girl (1966)
Η αναζήτηση για ένα καλύτερο μέλλον οδηγεί μια νεαρή γυναίκα από τη Σενεγάλη να αναλάβει τη φύλαξη των παιδιών μιας οικογένειας από τη Γαλλία. Σύντομα όμως μετατρέπεται σε υπηρέτριά τους και η σκληρή συμπεριφορά των εργοδοτών της τη φέρνει σε απόγνωση. Η δυστυχώς επίκαιρη ταινία της Ousmane Sembene μελετά σε πρακτικό επίπεδο με τρόπο προσωπικό την καταπίεση και τον ρατσισμό από μια κοινωνία που δεν έχει αποδεσμευτεί από τις αντιλήψεις του παρελθόντος.
Chronicle of the Years of Fire (1975)
Η ιστορία του εθνικού κινήματος της Αλγερίας, από το 1939 έως και την έναρξη της επανάστασης τον Νοέμβριο του 1954 που αναδεικνύει όλα τα δεινά και τους αγώνες του αλγερινού λαού από τον απικοισμό της χώρας τον 19ο αιώνα τα οποία εν τέλει οδήγησαν στον Πόλεμο της Αλγερίας. Η τρίωρη ταινία του Mohammed Lakhdar – Hamina ήταν η πρώτη Αραβική-Αφρικανική ταινία που κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Καννών, ενώ στον πρωταγωνιστικό ρόλο βρίσκεται ο Γιώργος Βογιατζής, ως ένας νεαρός που μετά την επιστροφή του από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αποφασίζει να ενταχθεί στην αντίσταση ενάντια στους Γάλλους αποικιστές.
