Κολυμπώντας: μια κοινωνική ιστορία.
Αυτός ίσως θα μπορούσε να ήταν ο δεύτερος τίτλος της ταινία «Young Woman and the Sea» Η ταινία αφηγείται την αληθινή ιστορία της Τρούντι Έντερλε, κόρη Γερμανών μεταναστών στην Αμερική, η οποία διέσχισε το στενό της Μάγχης στις 6 Αυγούστου του 1926 και ήταν η πρώτη γυναίκα στο κόσμο που έπραξε αυτό το εγχείρημα με επιτυχία.
Η ταινία ξεκινάει με μία κοινωνική ανάγνωση του πλαισίου της εποχής της πρωταγωνίστριας: τις προσδοκίες των μεταναστών εκείνης της εποχής, τη θέση της γυναίκας, τις ελπίδες σε ένα οικονομικό θαύμα.
Οι σκηνές είναι σκηνοθετικά άριστες (έχει λεφτά η Disney) με τις σκηνές όπου η Τρούντι παλεύει με τα κύματα να φαίνονται ιδιαίτερα ρεαλιστικές. Νομίζεις ότι είσαι δίπλα της και μυρίζεις την αλμύρα. Ίσως βέβαια να είναι και η προσμονή για ένα δροσερό μπάνιο στη θάλασσα, τέτοιες μέρες καύσωνα.
Αυτή η αίσθηση του σώματος μέσα στη θάλασσα είναι υπέροχη. Πολλά χρόνια πριν, όταν ήμουν μικρή, η θάλασσα δεν ήταν προσιτή στα κορίτσια, εκτός και αν το συνιστούσε ο γιατρός, οπότε στήνανε ένα αντίσκηνο σε μια παραλία με όλα τα κουζινικά και πλατσούριζαν με τα εσώρουχα οι μικρές και οι μεγάλες. Αυτό βέβαια στα κατώτερα ταξικά στρώματα του πληθυσμού. Προσωπικά έκανα μπάνια κάθε καλοκαίρι με τη γιαγιά μου και τις θείες μου λόγω ευαλωτότητας, με ένα πνεύμα συλλογικής ανυπακοής, γιατί όπως λέει και η μητέρα της Τρούντι «οι γυναίκες δεν ξέρουν και απαγορεύεται να κολυμπάνε».
Έτσι και η Τρούντι πολλά χρόνια πριν, με ανυπακοή στο κοινωνικό και οικογενειακό σύστημα που ήθελαν τις γυναίκες να μην μαθαίνουν κολύμπι και με πείσμα αληθινό, ξεπέρασε τον εαυτό της πρώτα και μετά κατέκτησε τον κόσμο δίνοντας μια επαναστατικότητα στη γυναικεία ταυτότητα της. Η πρωταγωνίστρια εκφράζει πολύ καλά την ανάγκη της να πετύχει το στόχο της, ειδικά με το βλέμμα της και το περπάτημα της ενώ και οι χαρακτήρες της οικογένειας είναι γεμάτοι δοτικότητα.
Ακόμα και οι φεμινιστικές ιδέες της μαμάς της βοηθάνε την Τρούντι να μας ξεγελάσει, για μια στιγμή, ότι οι γυναίκες μπορούν να αγωνίζονται ισότιμα με τους άνδρες αθλητές. Όμως χρειαζόμαστε πολύ χρόνο ακόμα για την ισοτιμία, όπως έλεγε και ο Θ. Τριαρίδης, συγγραφέας.
«Η γυναίκα είναι το πιο καταπιεσμένο πλάσμα, από τα βάθη των αιώνων σ’ αυτή τη γη».
Βρισκόμαστε σε εποχή Ολυμπιακών αγώνων, και αν τα συστημικά κανάλια δεν θα αναφέρθουν στην Τρούντι Έντερλε ως την πρώτη γυναίκα που έδωσε τόσο μεγάλη ώθηση στον γυναικείο αθλητισμό, εμείς ας τη μνημονεύσουμε βλέποντας αυτήν την υπέροχη ταινία.
Παραφράζοντας τον Ελύτη «Πρέπει να ξέρεις ν’ αρπάξεις τη θάλασσα από τη μυρωδιά, για να σου δώσει το καράβι και το καράβι να σου δώσει τη Γοργόνα κι η Γοργόνα τη γυναίκα μαζί με όλα τα πάθη της».
