Εντάξει, υπάρχουν και οι απαράδεκτες που όλοι απορούν πώς πήραν το πράσινο φως αλλά εγώ θα επικεντρωθώ σε αυτές που πραγματικά είναι εντυπωσιακές, αυτό που λέμε «must-watch», όμως αδικήθηκαν, τις παραβλέψαμε και γενικότερα «πάτωσαν».
Μάλιστα πολλές από αυτές είχαν δυνατό καστ, πολύ καλό σκηνοθέτη και υμνήθηκαν από τους κριτικούς αλλά για κάποιο λόγο δεν είχαν σχεδόν κανένα αντίκτυπο στο κοινό και γενικότερα στην ιστορία της 7ης τέχνης. Θα ξεκινήσω από την λιγότερο αγαπημένη και θα ανεβαίνω, όμως πριν ξεκινήσω να ξεκαθαρίσω ότι αυτό είναι το πρώτο μέρος αυτής της spoiler-free σειράς, καθώς έχω αρκετά τέτοια διαμαντάκια να προτείνω.
7. Menace II Society (1993)
dir. Albert & Allen Hughes
Κανένα όνομα, κανένας celebrity να «κουβαλήσει», μόνο οι αδελφοί Hughes και το όραμα τους. Ένας νεαρός αφροαμερικανός μόλις έχει αποφοιτήσει από το λύκειο, θα προσπαθήσει να ξεφύγει από τον καθημερινό εφιάλτη που βιώνει στο ghetto έτσι ώστε να καταφέρει να ζήσει μια καλύτερη ζωή. Ξέρω, απλό στόρι, τίποτα ιδιαίτερο. Και εγώ αυτό σκεφτόμουν αλλά η ταινία δεν σταματά να σε σοκάρει, αποτελεί ένα πολύ σκληρό δράμα και καταφέρνει να σε βάλει σε σκέψεις για διάφορα θέματα. Δυστυχώς η μόνη αξιοσημείωτη διάκριση που απέσπασε ήταν αυτή της υποψηφιότητας για Golden Camera στο Φεστιβάλ των Καννών.
6. Identity (2003)
dir. James Mangold
Εδώ, λοιπόν, έχουμε έναν πολύ καλό σκηνοθέτη στην αρχή της καριέρας του και ταυτόχρονα αξιοσημείωτο καστ (John Cusack, Ray Liotta, Alfred Molina κ.α.) αλλά πάλι η ταινία πέρασε και δεν ακούμπησε. Ένα συναρπαστικό θρίλερ μυστηρίου, όπου 10 άγνωστοι είναι παγιδευμένοι σε ένα ξενοδοχείο λόγω έντονης κακοκαιρίας, και συνειδητοποιούν πως όσο προχωράει η βραδιά ένας ένας πέφτουν νεκροί. Όλοι τους αινιγματικοί χαρακτήρες και ύποπτοι, προσπαθούν να λύσουν το μυστήριο που τους απειλεί. Η ταινία δεν πήγε καθόλου καλά σε φεστιβάλ και μέτρια σε κριτικές αλλά πραγματικά θα σας κερδίσει από την αρχή και θα σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό στο τέλος.
5. Inherent Vice (2014)
dir. Paul Thomas Anderson
Μία πολύ αστεία και μυστηριώδης ταινία, ενός από τους καλύτερους Αμερικανούς auteur, που πιστεύω πως υποτιμάται λόγω της μεγάλης διάρκειας της και της περίπλοκης εξέλιξης των γεγονότων. Ο Λάρρυ “Ντοκ” (Χοακίν Φοίνιξ) ερευνά την εξαφάνιση μιας πρώην κοπέλας του στα 70’s στο Los Angeles και μπλέκεται σε διάφορες περιπέτειες και παρεξηγήσεις, ενώ ταυτόχρονα είναι συνεχώς πολύ μαστουρωμένος για να νιώσει τι συμβαίνει γύρω του. Το «Έμφυτο ελάττωμα» απέσπασε πολύ καλές κριτικές και έδωσε ακόμα μια οσκαρική υποψηφιότητα στον PTA (διασκευασμένο σενάριο) αλλά δυστυχώς «πάτωσε» στις εισπράξεις και το κοινό δεν φαίνεται να την έχει σε μεγάλη εκτίμηση.
Υ.Γ. Ο Josh Brolin στον πιο αστείο ρόλο που θα τον δείτε ποτέ.
4. Limitless (2011)
dir. Neil Burger
Πιθανότατα το ξέρετε όλοι και πολλοί το έχετε πετύχει στο Star κανένα βράδυ Σαββατοκύριακου. Η αλήθεια είναι πως το κοινό φαίνεται να εκτίμησε εξαρχής την ταινία (πολύ καλές εισπράξεις) αλλά όσον αφορά τις κριτικές και τα βραβεία, η ταινία δεν πήγε τόσο καλά. Σε αυτό το συναρπαστικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, λοιπόν, βλέπουμε τον Eddie Morra (Bradley Cooper) να ανακαλύπτει ένα πολύ ιδιαίτερο χάπι (ΝΖΤ) που του επιτρέπει να χρησιμοποιεί το 100% του εγκεφάλου του και προφανώς στην πορεία γίνεται ο απόλυτος παίκτης, δηλαδή κάτι σαν τον πραγματικό Bradley Cooper. Πλάκα κάνω, ψυχραιμία. Στην ταινία συμμετέχει επίσης ο άλλος απόλυτος παίκτης, Robert De Niro.
3. The Ides of March (2011)
dir. George Clooney
Ένα από τα αγαπημένα μου genre είναι αυτό των πολιτικών θρίλερ, και το συγκεκριμένο είναι από τα πιο υποτιμημένα. Αρχικά, παίζουν πάρα πολλά ονόματα (μάλλον είναι όλοι φίλοι του Clooney) και καλά κάνουν, καθώς η ταινία είναι μία φανταστική απεικόνιση της σύγκρουσης μεταξύ του ιδεαλισμού και του ρεαλισμού στον χώρο της πολιτικής. Ο Stephen (Ryan Gosling) είναι βασικός υπάλληλος στην προεκλογική καμπάνια του Mike Morris (George Clooney) όπου θα βιώσει για πρώτη φορά τη «βρωμιά» της πολιτικής. Δεν θα πω τίποτα άλλο, η ταινία είναι μικρή σε διάρκεια και μιλάει από μόνη της. Ήταν υποψήφια μόνο για Όσκαρ σεναρίου αν και άξιζε περισσότερα.
2. Before the Devil Knows You’re Dead (2007)
dir. Sidney Lumet
Ίσως η πιο αδικημένη ταινία της λίστας, καθώς πραγματικά πρόκειται για ένα συναρπαστικό neo-noir αριστούργημα που δεν ξέρει κανείς. Δύο αδέλφια, ο Χανκ (Ethan Hawke) και ο Άντυ (Philip Seymour Hoffman), σχεδιάζουν την απόλυτα αναίμακτη ληστεία στο κοσμηματοπωλείο των γονιών τους αλλά φυσικά αυτή δεν εξελίσσεται όπως περίμεναν. Δεν θα πω τίποτα άλλο, απλά βρείτε 2 ώρες και απολαύστε ένα από τα πιο έντονα και δραματικά εγκληματικά θρίλερ. Η ταινία δεν είχε καθόλου αξιόλογη φεστιβαλική πορεία, βούλιαξε σε εισπράξεις αλλά τουλάχιστον όντως υμνήθηκε από τους κριτικούς.
1. Babylon (2022)
dir. Damien Chazelle
Τι έγινε εδώ, ρε παιδιά; Γιατί δεν έβγαλε φράγκο αυτή η ταινιάρα; Θυμάμαι όταν έβγαινε στις αίθουσες έλεγα ότι αυτό θα σαρώσει και βραβεία και box office σίγουρα. Brad Pitt, Margot Robbie, Tobey Maguire και σενάριο-σκηνοθεσία ο καταπληκτικός Damien Chazelle, λέω «εντάξει, εδώ είμαστε». Δεν το περίμενα αυτό που βίωσα στην αίθουσα. Ένα τρίωρο κινηματογραφικό διαμάντι για το rise & fall των ανθρώπων του βωβού κινηματογράφου, τόσο ωμό, σκληρό και χυδαίο, όσο και τρυφερό, δραματικό και πανέμορφο. Δεν είναι το κλασικό blockbuster, σίγουρα δεν είναι μια ταινία για όλους αλλά είναι ένα μοναδικό μεγάλο ταξίδι που πιστεύω πως δεν θα μετανιώσετε. Μια υπερπαραγωγή που ήταν υποψήφια για τρία Όσκαρ, όμως δυστυχώς δεν εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από κριτικούς και κοινό.
“Always make a scene”!
